Wiele osób przechodzących na Mac OS X pochodzi ze środowiska uniksowego i woli terminale, więc dla nich są interfejsy wiersza poleceń do wielu rzeczy. Jeśli wolisz pozostać przy GUI, nie ma problemu.

Poza celami związanymi z programowaniem, wiersz poleceń jest doskonałym narzędziem do automatyzacji działań, tworzenia skryptów i wielu innych rzeczy, które prawdopodobnie są szybsze niż np. wykonywanie ich w Finderze.

na przykład, czasami znajduję się w folderze i chcę usunąć określony zestaw plików (na przykład Hello-1.jpg , Hello-2.jpg , Hello-3.jpg i tak dalej). W Finderze musiałbym ręcznie wybrać wszystkie te pliki (mój Finder jest zwykle ustawiony na widok ikon, więc zaznaczanie wielu plików jest trudne), a następnie przenieść się do kosza (przyznane, używam skrótu) i następnie opróżnij kosz (znowu skrót). Dla niektórych jest to wystarczająco wygodne, ale kiedy przyzwyczaisz się do korzystania z terminala, okaże się, że wpisanie rm Hello- * jest o wiele szybszym sposobem na zrobienie tego.

Oczywiście to tylko jeden przykład (skomplikowany proces, taki jak przenoszenie plików na serwer lub wsadowa zmiana rozmiaru zdjęć, zyska jeszcze więcej na korzystaniu z terminala), ale im bardziej zajmiesz się tematem, tym bardziej będziesz Znajdź to. Jeśli chcesz zaadoptować terminal, naprawdę nie ma powodu, aby tego nie robić (na początku będziesz nieco mniej produktywny, ale szybko staniesz się dużo lepszy).

Linia poleceń często ma więcej (i różnych) opcji niż narzędzia GUI. Firma Apple wykonała dobrą robotę, udostępniając w interfejsie GUI możliwości i narzędzia, których potrzebuje normalny użytkownik. Jeśli chcesz robić niezwykłe rzeczy, często brakuje Ci potrzebnych Ci możliwości; na przykład wykonuję dużo pracy typu sysadmin i często potrzebuję dodatkowych opcji, które dają polecenia powłoki.

Oto konkretny przykład: jeśli chcę przenieść pliki kogoś innego na inny dysk, chcę aby zachować je jako właściciela pliku. Jeśli użyję Findera, skończę jako właściciel skopiowanych plików; jeśli używam sudo cp -Rp , zachowuje własność i uprawnienia.

Inny przykład: nie wszystkie ustawienia preferencji są dostępne w GUI, ale defaults polecenie może ustawić wszystko, co jest zapisane w pliku preferencji formatu plist w standardzie Apple.

Pamiętaj, jest wiele rzeczy, które są łatwe do zrobienia w GUI, ale trudne / niemożliwe w terminalu. Jeśli chcesz, aby wszystkie możliwości systemu OS X były dostępne, musisz biegle posługiwać się zarówno graficznym interfejsem użytkownika, jak i terminalem.

Osobiście nie uważam, że używanie wiersza poleceń do wyszukiwania jest lepsze niż Spotlight. Jak w przypadku większości z nich, są to osobiste preferencje. Jedną z rzeczy, które lubię robić w terminalu, jest to, że mam duży katalog rzeczy do usunięcia i po prostu nie chcę zajmować się dwuetapowym przenoszeniem do kosza i opróżnianiem kosza, po prostu użyję terminala do rm pliki.

Tak się składa, że ​​jestem programistą i często używam Terminala w tym kontekście. Ale prawdę mówiąc, możesz bardzo łatwo korzystać z komputera Macintosh bez otwierania okna terminala. Duża część mojej dalszej rodziny jest w tej grupie i dużo robią ze swoimi komputerami Macintosh.

Niektóre rzeczy są trochę łatwiejsze do zrobienia z poziomu wiersza poleceń. Na przykład, powiedzmy, że chcę znaleźć wszystkie pliki mp3 w moim systemie i skopiować je do / Volumes / MyMP3s w sposób unixish (działa dobrze, zajmuje trochę czasu)

find / -name „* .mp3” -exec cp {} / Volumes / MyMP3s \;

Działa świetnie. 15 sekund pisania zamiast sporo czasu na szukanie i klikanie.

Dlaczego miałbyś chcieć używać reflektora z wiersza poleceń? Może to przyspieszyć operacje takie jak powyższe. Ponieważ Spotlight korzysta ze zoptymalizowanej bazy danych (zamiast skanować i-węzły), znalezienie listy plików mp3 w systemie będzie szybsze. Możesz wtedy zrobić coś takiego (pseudokod, nie testowany)

  foreach plik `mdfind -name mp3`; do cp $ file / Volumes / MyMP3sdone;  

W przypadku wielu typowych zadań wiersz poleceń jest jedynie alternatywą dla osób, które wolą pisać niż wskazywać i klikać.

Korzystanie z wiersza poleceń to także dobry sposób, aby dowiedzieć się, jakie polecenia mogą trafiać do skryptów zawierających długie sekwencje czynności do wykonania automatycznie, które można następnie rozpocząć bez konieczności spędzania dużej ilości czasu na wielokrotnym klikaniu w celu wykonania poszczególnych czynności.